ارتباط با خدا در والدین

برقراری ارتباط مستقیم با خداوند که به آن ، دعا یا نیایش و یا راز و نیاز و نماز گفته می‌شود از مهم‌ترین فصل‌های قوام باور به خداوند است . از این‌رو لازم است این مسیر با آداب و یا بدون آن برای کودکان مهیا و آسان گردد.

در این مسیر گفتگوی ساده و بی‌آلایش در مورد خواسته‌ها و نیازها و یا طرح مشکلات و شکایت‌ها و یا ارزوهایی که برای خود یا دیگران داریم آغاز راه است و کودک باید بداند برای بیان آنچه در دل دارد هیچ شنونده‌ای ارزنده‌تر از خداوند نیست .

اما در این راه سه نکته حائز اهمیت است، آسان‌سازی ، عمق‌بخشی و ادب گفتگو که به ترتیب  به شرح آنها می‌پردازیم .

در بخش آسان‌سازی تنها نکته مهم این است که کودک باید خود شما را مشتاق به گفتگو باخدا ببیند و مشاهده کند که در هر جا و مکان و در هر شرایطی شما با خداوند سخن می‌گوید و از مکنونات قلبی خود با او حرف می‌زنید سپس می توانید از او نیز بخواهید که راحت و ساده حرف دل خود را باخدا در میان بگذارد.

در بخش عمق‌بخشی ، موضوع کمی دشوارتر می‌شود. حتما تا کنون توجه کرده اید که برقراری ارتباط با خداوند شامل سه سطح مختلف می شود.

ارتباط با خداوندی که از او مطالبه می کنیم وخواسته‌های خود و یا دیگران را با او در میان می گذاریم.

ارتباط با خدایی که باید از او بترسیم  و بابت کارهای ناثواب توبه کنیم و برای پرهیز از آن کارها از او استمداد بخواهیم.

ارتباط با خدایی که باید از او پیروی کنیم و او را در صفاتی که دارد ، دنبال نمایم.

موضوع گفتگو با خداوند در مورد دیگران در هر یک از سه وجهی که بیان شد ، خود از فرازهای مهم عمق‌بخشی به دعا ، نزد کودکان است . این بدان معناست که به کودک خود یادآور شویم که می تواند و بهتر است برای دیگران هم دعا کند.شرح اهمیت دعا به دیگران به زبان ساده برای کودکان کار دشواری نیست اما نتیجه آن برای رشد روحی و فکری کودک و حتی تقویت باورهای او به خداوند بسیار اهمیت دارد.

در بخش ادب گفتگو با خداوند نیز لازم است نکاتی را مد نظر قرار دهیم از جمله اینکه به کودک خود یادآور شویم که هم خواسته‌هایی که از خداوند بیان می‌کند  باید پسندیده و شایسته باشد و درست نیست از خداوند چیز نامطلوب را برای خود و یا دیگران درخواست کند و هم باید موادبانه گفتگوی خود را آغاز و ادامه دهد. توجه داشته باشید که منظور از رعایت ادب در گفتار به معنی انجام مقدمه خاص و یا رعایت آئینی ویژه نیست و تنها در بیان و لفظ باید ادب را رعایت نمود.

توضیح این سه سطح برای کودکان کار دشواری نیست و گاهی تنها لازم است بگوییم نباید به دعاهای خواستنی اکتفا کرد و دامنه گفتگو را می‌توان به یاری او برای پرهیز از گناهان و خطاها کشید و بالاتر از آن می‌توانیم در هر زمان با ذکر یکی از صفات خداوند ، دعا کنیم که او به ما توفیق پیروی از آن صفت را عنایت کند.

مثلا به کودک خود بگوید می‌توانی رفع سرماخوردگی و بازگشت به‌سلامتی را از خداوند بخواهی ولی بد نیست از خداوند برای خوردن بستنی که حالت را بدتر کرده طلب بخشش کنی و بخواهی که او صفت صبر را در تو تقویت کند.

در خصوص برقراری ارتباط با خداوند از طریق نماز و یا برگزاری مراسم برای ذکر ادعیه‌های گوناگون طبیعی است که نیازمند رعایت آداب و دستوراتی هستیم ، لذا در این موارد باید لزوم رعایت آن آداب را از آن جهت که خواست خداوند و یا اولیای اوست به کودکان یادآور شویم.

از این طریق می‌توانیم آرام‌آرام این نکته را برای کودک خود آشکار کنیم که توجه ما به دستورات خداوند می‌تواند امید ما را در پاسخگویی خداوند به گفتگویی که با او داشتیم زیاد کند. به این ترتیب که بگوییم خداوند صدای همه مخلوقات خود را می‌شنود و به آن توجه می‌کند اما مشتاق‌تر است به کسانی پاسخ بگوید که آن‌ها نیز سخنان او را می‌شنوند و عمل می‌کنند.

نمونه‌ای از دعاهای ساده را تقدیم می‌کنیم

 * خدایا به من کمک کن که دوستان خوبی پیدا کنم  و دوست خوب و وفاداری برای آن‌ها باشم.

* خدای مهربانم، من امروز به خاطر تمام چیزهای که در زندگی‌ام می‌بینم و احساس می‌کنم هرچقدر هم که کوچک باشند، تو را شکر می‌کنم.

*خدایا از تو ممنونم به خاطر دنیای قشنگی که خلق کردی.

*خدایا از تو ممنونم به خاطر چیزهایی که می‌خوریم.

*خدایا از تو ممنونم به خاطر پرنده‌هایی که آواز می‌خوانند.

*خدایا شکرت به خاطر همه‌چیز.

* خدایا می‌خواهم امروزم را شروع کنم، از تو درخواست می‌کنم از من مراقبت کنی و به من نیرو بدهی تا همه کارهایم را درست انجام دهم.